Geçen aralık ailemin bir tanıdığı telefonla konuşurken Starbucks'ta elaman arandığını söylemiş evdekilere. "Ona söyleyin o gençtir bilir orayı" diyordu bir de. He anasını satayım ne biliriz ya oraları. Evdekiler bana söyledi ama gitmedim iş görüşmesine.

Nedenine gelirsek. Ben yıllardır asosyal birisiyim, 5 - 6 yıldır doğru düzgün evden çıktığım yok, anlatmıştım daha önce de size. insanlarla konuşmaya çekinmek, iletişim beceriksizliği vs. asosyalliğe doğru itti bizi bir şekilde.

Mekan neresi, Starbucks...

Ulan şimdi düşünüp baktığımızda, benim gibi birisinin orda işi ne? akıl var mantık var. Hani şimdi mekanın işleyişini de bildiğim söylenemez, ne iş yaptıracaklarını da bilmiyordum ama orda olmanın hayalini kurunca bi ürperdim. Ben keko keko tiplerin arasında çalışırken bile Ali Vefa gibi error vermiş bir adamım. Sosyalleşmenin dibine vuran havalı havalı elamanlar, bir sürü kızlar olacaktı kesin burada. Hatta burada çalışan kişiler orada olmaktan çekinmediğine göre, onlarda artist artist tiplerdir kesin. Gitmediğime bazen pişman oluyorum ama gitsem daha pişman olurdum gibi geliyor bana. O yüzden kafaya takmıyorum bu durumu.

Hani tamam asosyal olmak beni rahatsız ediyor. Orada çalışmak bir fırsat gibi görülebilir sosyalleşmek için ama ben bu sosyalleşme işinin aşama aşama olabileceğine inanıyorum. 5-6 yıldır evden çıkmayan birisi bir anda her gün böyle bir mekana gitmeye başlasa error vermesi kaçınılmaz olacaktı büyük ihtimal.