lise

Yıllar önceki nöbetçi olduğumda telefonda alttan gizlice çektiğim fotoğrafımı buldum.. Saçlarım daha dökülmemiş.. Uzun uzun baktım, tüm mazi, tüm hatıralar gözümün önünde canlandı. Kantinci Necdet abi,A4'cü Tayyar usta, hademe Necla abla, güvenlikçi Mehmet abi... Mehmet abi,en sık sohbeti döndürdüğü, kral abim. Acaba hepsi napıyordur şimdi? O okul,o sıralar,o kara tahta. Müdür, öğretmenlerim,arkadaşlarım. Hayatın o zamanlar bizi nereye getireceğini bilmeden nasıl da geçti yıllar? Hayat bizi nasıl da savurdu? Sorsalardı ilerde ne olacaksın; model, futbolcu, oyuncu. Sıralar dururdum,bir tamirci çırağı oldum. Hayat çok enteresan. Geçmişimden özür dilerim, dilediğin hiç bir şeyi gerçekleştiremedim. Hep masum kal çocuk.