Ya dıbına koyim ilkokuldaydım. Türkçe dersi midir hayat bilgisi midir ne gibimse hatırlamiyorum bir metin okumuştuk. Hoca da bize o metnin ana fikrini sormuştu bende metni iyi dinlediğimden hemen parmak kaldırdım ana fikri anlamıştım çünkü. ama bu huur çocuğu hoca, çocuklar 5 dk bekleyin diyerek dışarı çıktı başka bir hocayla bir şeyler konuştular bende o sırada ne söyleyecegimi unuttum amk. Ama mal olduğum için hala parmak kaldırmaya devam ediyorum kafamı gibeyim. hoca geldi o ışıldayan, gurur duyan gözleriyle bana bakıp ismimi söyledi. Bende mal gibi kaldım unuttuğumu da diyemedim dondum kaldım. öküzün trene baktığı gibi hocaya baktım sonra hoca başkasını kaldırdı. işin garip tarafı kimse de gülmedi. hoca da hiç bir şey demedi amk. Ama o günden sonra bir daha parmak kaldırmadım. anasını gibeyim zaten kafama bir kez kazındı ne zaman parmak kaldırsam ya yine donup kalırsam ya da unutursam diye korktum. hiç derse falan katılmadım. Katıldığım çok nadirdir.