Sanırım benimki biraz travmatik, lise dönemimde sahiden bu duyguyu yine yaşıyordum ve arkadaş çevremin bundan dolayı eksildiğini fark ettim, hatta yüzüme karşı direkt "aşağılık kompleksini bırak, insanların sana acımasına sebep oluyorsun, bu şekilde senden soğurlar" gibi şeyler söyleniyordu. Şu an elbette bunları duymuyorum, çevremdeki insanlar daha olgun ama sanırım o dönemde yaşadığım yalnızlığın etkisini şimdi de görüyorum. Uzun zamandır yalnızdım ve tekrar sosyalleşmeye başladıkça insanlardan çekinir hale geldim. Onlara güler yüzüm dışında bir şey gösterirsem yine ötekileştirilirim diye ödüm kopuyor. Ama siz gerçekten çok güzel insanlarsınız, bu kadar yanıt ve ilgi beklemiyordum. Gerçekten çok minnettar oldum hepinize yardımlarınız için. Eğer herkes sizin gibi düşünüyorsa gerçekten rahatlayabilirim gibi hissettim hatta. iyi ki varsınız