21 yaşındayım, 9 yaşımdan beri köyde yaşıyorum, zaruri nedenlerden dolayı istanbul'dan memleketimizin köyüne göçtük, inanın artık tiksiniyorum. Bulunduğumuz köyde ne bir kahvehane var, ne bir bakkal. Köydeki toplum cahil cühelaların cirit attığı görmemiş insanlar. Ben evin büyük evladı olduğum için işlerde mecburen çoğunlukla ben ter döküyorum. Yazları yaşıtlarım sağda solda gezerken, en azından bi işte çalışıp para biriktirirken ben fındıkla uğraşıyorum ve tek kuruş cebime girmiyor. Çünkü yıllardır ödemekte olduğumuz borçlar birikmiş vaziyette. Ve fındıktan önce bana 35 dönümlük fındık bahçesinin otunu biçtiriyorlar. Temmuzun sıcağında ot biçme motoruyla çalışırken haşlanmak nedir tahmin bile edemezsiniz. Köyde vakit geçirebileceğim bir tek akranım bile yok beyler. Bi üniversite ortamım vardı o da hükümet sağ olsun hayal oldu, zaten bu sene de mezun oluyorum.

Hasıl-ı kelam beyler, eğer şehirde yaşıyorsanız ve az çok rahatsanız, halinize şükredin. Ve o televizyonda, internette lanse edilen köy seviciliğine kanmayın, onlar işin magazinsel tarafı. Hiç kimse inek takunun kokusunu ciğerine çekmek istemez emin olun.

Hadi Allaha emanetsiniz.