kitabımı vereceğini söyleyip parka çağırdı, yaklaşık yarım saat önce parkta buluştuk.
Hep orda buluşurduk zaten, o parkta birisi duvara spreyle seni seviyorum yazmıştı , onu gözümle işaret ettiğimde ve ben de demişti sonra sarılmıştık zamanında.
Karantinada ayrılmadan önce lila tişört giymesini istemiştim. Onu giymişti belki de farkında değildi ama onu öyle görünce içim cız etti.
Yalan söylediğini düşündüğüm için ayrıldım , konuşmak bile istemiyordum.
Parkın orda duruyordu , hiçbir şey hatırlamamak için yüzüne bakmamaya çalıştım. Ama üstündeki o lila rengi tişört içimi yakmaya yetti.
Sadece kitabı alıp arkamı dönüp gittim ama o an orda eskiye dönüp onla sarılmayı o kadar istedim ki. içim yana yana arkamı döndüm ve gittim.
Çok zor gerçekten çok zor. Bir şeyler yaşadığın birisiyle bitmesi, böyle bitmesi gerçekten canımı yakıyor.