Adam, aynı sokakta onlarca olan sokak lambalarından birinin yanında oturuyordu. Hava yavaşça kararırken, Güneş'in lambaların içine kendinden birer parça bırakarak batışının yasını tutar gibi bulutlar doldurmaya başladı gökyüzünü.

Lambaların artık yandığını, havanın karardığını fark edemeyecek kadar mutluydu. Yerinden kalkarken bir eliyle çantasını tuttu, diğeriyle paltosunun arkasını silkeledi. Bu sırada yanına bir sokak kedisi yanaştı. Tüyleri kabarık, hayır pisti. Susuz kalmıştı anlaşılan. Sevdiği kadının "Susuzken kediler pis olur, çünkü sıvı aldıkça kendilerini temizleyebilirler." demesi geldi aklına.

Ne çok şey biliyordu. Bilmek, bildiğini paylaşmak bir erdemdi onun için. Erdemi de en çok sevdiğine yakıştırırdı insan. Kediye çantasından çıkardığı su şişesinden su verdi biraz, içerken onu izledi. içtikten sonra kedi halinden memnun şekilde, gerçekten de temizlemeye başladı tüylerini. Kedinin mutluluğu adama da geçti, adamın mutluluğu katlandı.

Oradan yavaşça yürüyerek uzaklaşırken düşüncelere daldı. Bir can kurtarmak, bir canı mutlu etmek çok kolay yapılabilen fakat çok önemli bir şeydi. Bunu da o öğretmişti, sevdiği kadın. "Hiçbir şey bilmiyormuşum ki ben." diye geçirdi içinden. Hayat hakkında hep kötü yönleri gördüğünden; iyi yönleri, mutlu eden kısımları hakkında bir şey bilmiyordu. Mutlu olmayı becerememişti hiç. Önce hayat izin vermemişti mutlu olmasına, daha sonra hep hak etmediğini düşündü mutlu olmayı. Ama sevdiği kadın ona hayatın başka bir tarafının daha olduğunu anlatırken mutluluğu hak ettiğini de göstermişti. Adamsa ona hiç söylememişti ama mutluluğu hak ettiğinin en büyük göstergesi kendisiyle tanışmasıydı.

Söylenmesi gerekenleri içine sakladığı için kızdı kendine. Ama hiçbir şey için geç değildi. Yürürken gelmesi gerektiği yere geldiğini fark edince durdu. Karşısından o da geliyordu. Gülümsedi, el salladı.

Kadının karşılık vermesine kalmadan yan yana gelmişlerdi bile. Kadın bir şeyler sordu ama adam duymadı, sadece gülümsedi. "Neye gülüyorsun öyle?" dedi kadın. Teşekkür etti adam. Şaşırdı kadın, "Ne için?" diye sordu. "Biliyor musun? Mutluluğu hak ettiğimin en büyük işareti senin sevgini hak etmek. Bunu sana daha önce hiç direkt söylemedim ama hata etmişim, seviyorum seni." diye yanıtladı adam gülümseyerek.

Adam gülümsedi. Kadın gülümsedi. "Ben de seni." dedi kadın. Güneş'in parçalarını bıraktığı lambaların aydınlattığı sokaklarda el ele uzaklaştılar...