daha 9 yaşındaydım. Küçücük gibimin kesilişini izlemiştim. Daşaklarıma iğne vurdular ama nafile. Çığlıklarım bütün hastaneyi inletiyordu.

Sapkın bir adet yüzünden gibimi kaybediyordum. Ama bu daha hiçbirşeydi. 2 ay daha bunun acısını çekicektim. Her gece ağlıyor ve felçli gibi kıpırdamadan yatmak zorunda kalıyordum. Dahada kötüsü çişim geldiğinde işkence çekiyordum. 1 hafta böyle geçti. Sonra, dünyanın gelmiş geçmiş en iyi icadı olan, sünnet külotunu aldı babam. Acılarım biraz olsun dinmişti. Artık geceleri yan yatabiliyordum. Çünkü gibimi koruyan bir kalkana sahiptim.