panpalar, sevgilimle üniversiteden tanışıyorduk. açık konuşmak gerekirse ilişkiyi yürüten taraf hep ben oldum. onun da beni sevdiğini biliyordum ama hayattaki önceliği her zaman hedefleri olmuştu. yine de beni sevdiği için mutluydum. yalnızca bu kadar hırslı bir kızın, uzun süre benimle uğraşmayacağını düşünüp korktuğum oluyordu. yine de içimdeki sesi susturup, ilişkimiz için elimden geleni yaptım.

mezun olduktan sonra ben bir süre işsiz kaldım. askerlik sorununu ortadan kaldırmak için askere gitmeye karar verdim. sevgilimse mezun olur olmaz orta ölçekli bir danışmanlık firmasına girdi. işyeri yakınında bir ev tuttu. askerde fazla masrafım olmadığı için birikmiş paramdan her ay sevgilime gönderip, evini çekip çevirmesine yardım ettim. 5.ay kızın bana çok soğuk davrandığını fark ettim ama oralı olmamaya çalıştım.

geri döndüğümde bana konuşmamız gerektiğini söyledi. uzun uzun bir şeyler anlattı. benim içim bir taraftan güzelliği karşısında eriyor,bir taraftan anlattıklarıyla yanıyordu. özetle:"ben iş yerinde Burak beyle tanıştım. kendisi gerçekten iyi bir insan, bana çok yardımı dokundu. bunu söylemekten utanıyorum ama gönlüm ona kaydı."dedi. konuyu uzattıkça uzattı ve "istersen Burak, bana bugüne kadar gönderdiğin paraları ödeyecek.ben senin hakkında hiç kötü bir şey söylemeyeceğim,sen benim için insan olarak çok değerlisin ama lütfen verdiğim bu zor karara da saygı göster." dedi.

ilk aşamada pek bir şey anlamadım ama şimdi gün geçtikçe bitiyorum. canım ne başka bir şey istiyor,ne sevgilimden başka bir şey düşünebiliyorum. sanki hayatım onunla anlamlanmış, ondan öncesi bana ait değilmiş gibi,ne ileri gidebiliyorum;ne de geri dönebiliyorum. pgibolojik yardım almayı da düşünüyorum çünkü durup durup ağlıyorum, resimlerine sarılıyorum.

benim senelerce uğraşıp kendime tamamen aşık edemediğim kız nasıl oldu da bu kadar sürede kendini kaptırdı?o adamdan kariyeri için yararlanmak istiyor da olabilir. lütfen bana yardım edin, nedir bu derdin çaresi?