Selam sözlük, uzun zaman oldu. Sokakta tacizci yumruklayıp alkış almaya devam ediyorum, bir de barlarda sürünüyorum. Erkek sevgilim oldu bu arada; çünkü protez yarrağa param yetmedi. Bir sürü fotiraf bulmuştum oysaki.
Ailemin evini terk ettim sonunda. Sevgilimle depişiyoruz sık sık, aynı dairede kalıyoruz. Evde gezerken bana RKO çekiyor sorunlu bi huur evladı olduğu için. Ayrıca ben de sorunlu bir kaşar olduğumdan bu hareketlerine aldırış etmiyorum ve affediyorum.

Yine de alışamadığım bir şeyler var sözlük. Geçen gün garip bir manzarayla karşılaştım. Canım aşırı sıkıldığından kendimi kısa bir süreliğine dışarı atmıştım ve marketten çiğ köfte almıştım, eve gidiyordum. Kapıyı açtığımda bi anda "BAMBOLEEEEEEY BAMBALEYYOOO!" diye yankılanan bir çığlık duydum. Bu çığlığa eşlik eden dehşet bir manzara vardı. Sevgilim hem çılgın gibi bağırıyor, hem de üzeyir bolt gibi koşarak üç yüz on bir çekiyordu. Geldiğimi bile fark etmemişti. Şoka girdim, elimdeki poşet son hız düştü, çiğ köfteler yerlere saçıldı. O kadar dalmıştı ki, ancak gürültüyü duyduğunda eve geldiğimi fark etti. ikimiz de ağzımız açık bir şekilde birbirimize baktık bir süre, havada ölüm sessizliği vardı. Sonrasını hatırlamıyorum, bayılmışım. Sevgilim beni ayıltmaya ve zütüme bulaşan çiğ köfteleri ıslak mendille temizlemeye çalışıyordu sanırım, çok anımsayamıyorum. Yere düşen çiğ köftelerin üstüne bayıldığımdan zütüm mötüm çiğ köfte kaplıydı hep, bu lezzetli salçalı bulgur karışımı zütümde bir zırh oluşturmuştu adeta. Hemen doğruldum ve evden koşar adımlarla, ağlayarak çıktım. En son arkama baktığımda sevgilim zütümle ezdiğim çiğ köfteleri parmaklarını ağzına soka soka, büyük bi iştahla yiyordu. Bi çay ocağındaki sandalyede uyuyorum iki gündür, sevgilim arıyor ama açmıyorum. Bu travmayı nasıl atlatacağımı bilmiyorum. Çay ocağında dayılarla okey oynamaktan ömrüm tükendi. Açlıktan ölmemek için dayıların çay bardaklarının dibinde kalan oraletleri ve çayları gizli gizli içiyorum. Beş parasızım. Ne yapacağım ben...