siz hiç üvey annenizi dürttünüz mü

sonuç beklenildiği gibiydi. disipline gittim. 1 hafta uzaklaştırma aldım. eve doğru aptal aptal yürürken babama ne söyleyeceğimi düşünmüyordum. başıma gelenleri giblemdiğini biliyordum. ama asıl şoku o bana yapacaktı.

eve gittiğimde henüz babam gelmemişti. akşama kadar bilgisayar da forumları okudum. aklıma gelen her şeyi aratıp okuyordum. böyle saçma şekilde zaman geçirirken babam eve girdi. gülümseyerek benimle bir şey konuşmak istediğini söyledi. boş boş suratına bakıyordum. sonra konuşmaya başladı:
-biliyorsun annen öldü. bizim de durumumuz belli. iki erkek sap gibi yaşamaya çalışıyoruz.ama tabi bu eve bir kadın eli değmesi şart.
+temizlikçi tutarız hafta da bir.
-hafta da birle olacak şey değil. hep benim de ihtiyaçlarım var. bu yaşta yalnız yaşamak pek güzel değil. her neyse. ben evlenmeye karar verdim. iyi bir kadın. sen de seversin. yarın bize yemeye gelecek .

cevap bile vermeden odama gittim. ihtiyaçları varmış. ulan gibtir git 31 çek ihtiyacın varsa. böyle anlatsam da o zaman kalbim sökülmüş gibi hissettim. annenizin yerine başka kadının geleceğini bilmek bir zencininkini ağzınıza almaktan beterdi.