Edebiyatımızın seçkin ve saygıdeğer yazarlarından biri olan, ele aldığı konularla birçok okur kitlesine hitap etmeyi başaran Tarık Buğra’nın 1983 yılında yayımladığı Osmancık adlı romanı hakkındaki naçizane düşüncelerim şu şekildedir:

- Osmancık romanında; zaman içerisinde 3 kıtaya hüküm sürmüş, Türk adını dağa taşa kazımış, çağ açıp çağ kapatmış, dünya tarihine ve siyasetine direkt yön vermiş Osmanlı Devleti’nin kurucusu ve ilk padişahı olarak bilinen Osman Bey’in doğumundan ölümüne kadar ki süreçler silsilesine ve devletin varoluş sürecine tanıklık etmekteyiz. Olay örgüsü içerisinde Osmancık, Osman Bey, Osman Bey Gazi Han arasındaki korelasyondan; çeşitli din âlimlerinin ve özellikle Şeyh Edebali’nin Osman Bey’in kişiliği, pgibolojisi, ülküsü, fıtratı üzerinde oluşturduğu o eşsiz dokunuşlardan; Kayı boyunun filizleniş süreci, ülküsü, toplum yapısı, töre anlayışı, Bizans’la olan mücadeleleri, din anlayışı ve ordu-millet yaşantısına yönelik birçok şey Tarık Buğra’nın özgün ve etkileyici kaleminden biz okurlara harikulade bir anlatım tarzıyla bahsedilmektedir.

- Bu nadide eserin her bir sayfasını okurken milli duygularımın kabardığını, atalarımıza yönelik müthiş bir minnet duyduğumu, savaşların yaşandığı esnalarda heyecandan yerimde duramayıp o sayfaları tekrar tekrar okuduğumu dile getirmekten kendimi alamayacağım.

Osmancık romanından alıntılar:

● Dünyayı bize büyük gösteren bizim küçüklüğümüzdür, oğul. Hırsımız, sabırsızlığımız, bencilliğimizdir. Önce bunların yüzünden küçülüyor, sonra da dünyayı çok büyük görüyoruz.

● Ey Osmancık! Tanrı yolunu ve gücünü ısıtsın; gönlünün, kılıcının gücünü pekiştirsin; haktan, adaletten, insaftan, azimden garib komasın.

● insan, her şeyi bir başkasından beklememelidir, istememelidir; önce bekleyecek, isteyecek hâle gelmeli, istemeye hazırlanmış olmalıdır.

● Gönülden istek olunca ıraklar yakındır, yolları bitmez gösteren isteksizliktir.