Kendisini tanırım, mahallemizin çocuğudur. Küçükken beraber taso oynardık. Elinden düşürmediği ufak kırmızı plastik bir topu vardı. Mahalle maçlarında elindeki topla kenardan bizi seyrederdi. Maçları izlemez hep topuyla meşgul olurdu. Yıllar sonra bakırköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesindeki doktor arkadaşımı ziyarete gittiğimde orda gördüm. Elindeki topa aşık olmuş, onu bir insan sanıyormuş. Kafayı sıyırmış yani. Beni gördü yanıma geldi. Topum nasıl güzel mi dedi. Suratına baktım, üzüldüm. O gün bu gündür görmüyorum.