Temmuzun ortasında gir gün.

---

işteyken telefonum genelde sessizde oluyordu. Ama bugün Hakan abinin "Ula olum telefonunu sessizden çıkart, arayabilirim ve seni çağırabilirim" demesiyle sessizden çıkartmıştım telefonu. Müşteri yığınının ortasında çalmaya başladı telefonum, etrafım o kadar dolu ki, çıkartıp bakamadım bile telefona. Bir kaç kez uzun uzun çaldıktan sonra kısa bir ses geldi, belli ki mesaj gelmişti. Emreye telefona bakıp geleceğimi söyledim, büyük ihtimal Hakan abiydi arayan, bana söylediği gibi. Çıktım balkona, aldım elime telefonu, 3 kez arayan kişi de mesaj atan da Senaymış "Barış nolur aç telefonu, lütfen" yazmış. Yine saçma sapan konuşacak diye düşündüm, tam telefonu cebime attım içeri giriyordum ki tekrar çalmaya başladı, baktım yine Sena

B: Güzelim çalışıyorum ama yav
S: Sana ihtiyacım var
B: Ne konuda
S: Sana hiç olmadığı kadar ihtiyacım var Barış şu günlerde
B: Bana bak, ağlıyor musun sen

Ağladığı belliydi zaten

S: Boşver, gelebilir misin buraya
B: Gelemem, nasıl geleyim işi bırakıp
S: Peki Barış, hoşçakal

Dedikten sonra telefonu suratıma kapattı.