ece hanım 35-40 yaşlarında, esmer, balık etli, dul, yalnız yaşayan bir kadındır. arada asansörde karşılaşır sohbet ederdik. gel zaman git zaman sohbet koyulaştı ve bu beni yemeğe çağırmaya başladı. işte ev yemekleri, mezeler, içkiler falan ilk zamanlar güzeldi ama sonradan baydı yani resmen. gitmeyince trip atıyo falan. yav işteyim kardeşim yani, bazen de arkadaşlarla buluşup pes atıyoruz. sürekli senin evinde yemek yemek zorunda mıyım amk? bi de öyle normal giyinmeme de kızıyodu. takım elbise ya da en azından bi ceket giymemi istiyodu. kendisi de hep böyle elbise falan öyle giyiniyordu. sanki ingiltere kraliçesi amk :d. bi de mumlar falan. ışığı yakalım bu mumlar ne diyorum. "böyle daha romantik oluyo" diyo. yav arkadaş belki ben sevmiyorum. niye zorluyosun. "söndürelim mumları içeri geçelim" diyo. yemeğe mi geldik uyumaya mı anlamadım ki amk? bu böyle 1 ay falan devam etti. ama arkadaşlarla ne pes oynayabiliyorum, ne de isim şehir. giberim lan dedim ve bir daha gelmeyeceğimi söyledim. whatsapptan küstüm yazmış bi de.küserse küssün amk bana ne. nasıl iyi yapmış mıyım panpalar?