çözüm basit. kapitalist bir düzende yaşıyoruz. bu hayatta tek para işliyor. kendi ayaklarının üzerinde durdukça onlara olan bağımlılığın azaldıkça pgiblojik olarakta rahatlarsın. (arkadaşlarınla sosyal ilişkilerini bozmadığın sürece)

küçüklüğümden beri çalışıyorum diyorsun. çalıştığın yer organize sanayi bölgelerindeki bir işçi sıfatında değil de ustalaşıp kendi dükkanını açabileceğin bir şeyse onun için uğraş. veya ustalaşacağın bir işe geçiş yap vakit kaybetmeden.

benzer şeyleri bende yaşadım ve düşündüm. bizimkilerde seni alttan alttan yavaş yavaş öldürüyor. parada bağımlı olduğun içinde bir tak yapamıyon. ne desen hava. kendi işimi ve hayatımı garanti altına alıncaya kadar köpek gibi çalıştım