21 yaşındayım. üniversite okuyorum. şu zamana kadar aptal gibi hayat yaşadım. abartmıyorum gerçekten aptal gibi bir hayatım oldu. buna neden olan bütün olayları bebeklikten yetişkinliğe doğru anlatacağım.

önce şimdiki halimi sonra beni şekillendiren olayları anlatayım.


öncelikle 173 boy 55 kilosu olan bir panpanızım. yani sıska incel herifin tekiyim.

tipim fena değil. biraz daha bakımlı olsam daha yakışıklı olurum. saçımla neredeyse hiç ilgilenmiyorum. 21 senedir aynı mahalle berberine gidiyorum. öyle ki berber koltuğuna oturunca klagib \"saçları nasıl yapalım\" muhabbeti olmadan direkt başlıyor saçları kesmeye. hatta bazen kendi stilini uyguluyor. aramızda telepatik iletişim oldu amk. az da olsa konuşuyoruz havadan sudan .neyse devam edelim.

eskiden kulak sorunum vardı. arada bir tıkanırdı sağır olurdum. lise sonda babamla hastaneye gidince çözdüm.

kulağınız bir süreliğine sağır olduysa bilirsiniz: huysuzlanırsınız, içe kapanırsınız, insanlarla sağlıklı iletişim kuramazsınız. hele yalnızca tek kulağınız sağırsa daha da iğrençleşiyor bu. işte bu benim içe kapanmama sebep oldu. insanlarla fazla iletişim kurmama sebeplerinden biri oldu. detayına sonra ineceğim.

içe kapanmama sebep olan diğer sebep ise alt çenemin üst çeneye göre önde olması. yani üst dişim ile alt dişim aynı hizaya denk gelmiyor. bu sorunu halen çözemedim. çocukken çene maskesi falan taktırmam lazımmış ama şimdi de düzelme şansı var, o da ameliyatla. ameliyat 50k tutuyor. hadi parayı bulsam bile ameliyat süreci baya zor olduğu için zütüm yemiyor. açıkçası gerek de görmüyorum. bazıları var çenesi allaha bakıyor, o kadar önde yani. benimkiyse çok önde değil. bakınca belli olmuyor fazla.

alt çenemin önde olması diksiyonumun berbat olmasına yol açtı. gerçi diksiyonumu alıştırmalarla düzeltebildiysem de alıştırmaları bırakınca yine eskisine geri dönüyordu. herneyse, diksiyonum berbat olunca haliyle konuşmaya korkar oldum. az konuşup sesimi belli etmemeye çalıştım hep. okulda en çalışkan bendim ama en pasif olan da bendim. bu okul hayatımda ve normal hayatımda çok büyük etki yaptı. halen bile suskun ezik herifin tekiyim.

tabi tahmin edersiniz ki utangaç suskun olunca da arkadaşınız olmuyor. ortaokulda hep yalnız takıldım. lise 2 ye kadar da aynıydı. lise üçte iyi kötü arkadaş edinmeye başladım. bir arkadaş grubuna dahil olmuştum. bu beni az da olsa mutlu etmişti. ama grubun en eziği ben olduğum için arada bir alay ediyorlardı. çok koymuyordu açıkçası. samimi oldukları için güler geçerdim alaylarına.

neyse amk yatıyom ben öğlen devam ederim.

edit: imla