insan aklı ve deneyimleri sınırlı olduğu için insan ancak inanarak bilebilir . Kanıt aramanın vazgeçilmez olduğu alanlarda insanın akıl ve deneyimle vardığı hükümleri bilgi olarak olarak muhafaza etmesi ancak o hükümlere , onların doğruluğuna ilişkin inancını katması ile mümkündür . Bu alanlarda kesinlik elde edilemeyeceğine göre , hüküm , ancak inanç ögesini katarak doğru kabul edilir . Oysa bu dünyadaki doğa ve insan olayları da dahil , âlemlerin bir hakikati varsa , onu ancak sınırsız akıl gücündeki bir varlık bilir . Böyle bir varlık yoksa , hakikatin varlığından söz etmenin bir anlamı yoktur. Çünkü bilme eyleminde bulunacak bir özne yoksa , doğan sonuç bakımından , asla bilinmeyecek bir hakikatin var olmasıyla yok olması arasında hiçbir fark yoktur . Oysa sınırsız akıl gücündeki bir varlığa müracaatla hakikat anlaşılabilcekse , o zaman hakikatin varlığı ve yokluğu arasında fark vardır ; hakikatin ne olduğu da önem taşır . Böyle olunca , benim iman tarzındaki bilgim , ancak sınırsız akıl gücündeki bir varlıktan kaynaklanıyorsa kesinlik ve değişmezlik niteliğini kazanır , ve evren hala düzen içerisindeyse mutlak dercede tek bir yaratıcı vardır yoksa , ikilem birden fazla yaratıcı çatışmaya zütürür ,