Lise arkadaşlarımla karşılaşdım. 4 kişi oturuyolardı. Ne onlar ne de ben selam vermeye yeltenmedik şansıma tek boş masa yanlarındaki idi mecbur arkamı dönüp orada oturdum. 5 seneki samimiyet halen devam ediyordu büyük bir keyifle muhabbet çeviriyolardı. Kolejde 10-15 kişilik arkadaş grubuyduk mezun olduktan sonra herkesin birbirinden koptuğunu sanıyodum meğerse tek kopan benmişim. Bi müddet sonra diğer arkadaşlardan bahsetmeye başladılar işte şu tarihte bunun doğum günü var, gelecek hafta şunlarla birlikde halısahaya gidicez gibi hepsi eskiden en iyi arkadaşım olan insanlar amk bitek ben unutulmuşum 4 senedir 20 metrekare odamda çürürken onlar hep birlikde vakit geçiriyomuş. 10-15 dk sonra masadan kalkıp gitdim. Bu olaydan sonra içime göğsüme bi ağırlık çöktü mutsuzlukdan uyuyamıyorum bile. Çok yalnızım be.