tak gibi bir çocukluğum geçti okulda dışlandım hiç ciddiye alınan sevilen çocuk olmadım neden bende bilmiyorum doğru düzgün bir kızı bile sevemedim lisede endüstri meslek de okudum kız yoktu onun öncesinde çocuktum zaten tipim ortalama üstü ama genede bulamadım ortamlara pek girmeyi sevmem bı kaç arkadaşın var herşeyi konuşuruz yakın arkadaş onun dışında mesaj atıp halimi hatrimi soran yok covid oldum ölüm döşeğine düştüm annem baktı babam bile halimi hatrimi sormadı çocukluğum bilgisayar başında geçti bilgisayarla birlikte büyüdüm tek dostum desem yeridir şimdi ise pek parası olmayan cebime 50 TL'den fazla para girmeyen yalnız vasıfsız bir insanım günlerim tak gibi geçiyor ve sanırım ölümüm normal olmuyacak intihar ederim bir gün pampalar...