hicbir sey icin halim yok anasını avradını yedi sülalesini gibeyim. işe başlayalı bi ay oldu oradakilerle bile geçinemedim. hepsiyle illaki bi kere bile olsa tartışmışımdır gsadhsdjsagdajsh. artık halime gülüyorum aq. yarın babam ameliyat olacak, hayatında ilk kez bana beraber kahvaltı edelim yazmış. adamın istediği şeye bak. beraber kahvaltı etmek. aile olmak bu işte. böyle işte. beraber olmak beraber yemek yemek demek işte aile. ölmez yine de ama, bir gün ölecek olması kaçınılmaz. annem desen, hala nefret dolu babama karşı. onu da anlıyorum fakat ne ayrılıyor ne sevmeye çalışıyor. öldürmüyor süründürüyor resmen bizi. bazen keşke ölsem de kurtulsam diyorum. allahın güücüne gitmesin ama... zaten allaha da pek inancım kalmadı ama neyse. okul desen... hiç derslerle ilgili değilim. kafamı veremiyorum. hırslanamıyorum, odaklanamıyorum. karşı cinsten kimse ilgimi çekmiyor. kimse beni kazanamıyor zaten. yanlış anlaşılmasın egodan kaynaklı değil, insanları gerçekten çok zor seçiyorum ve seçtiklerim beni büyük hayal kırıklılarına uğrattı. iyi biri olmaya gerek yok allah hepsinin bin belaısnı versin. bilmiyorum yolun sonu nereye varır. bi ipin ucundan tutabilir miyiz... mutlu olur muyuz. o kadar kötüyüm ki ve SÜREKLi oluyor, insanların gözlerine bile bakamaz oldum. utangaçlık ya da sosyal fobi değil. anneme, kardeşlerime, sokaktaki herhangi çocuğun gözlerine bile bakaamıyorum. içimdeki kötü hislerin sürekli beni rahatsız etmesinden, kafamda devamlı yarım kalmış tartışamalardan kaynaklı olduğunu düşünüyorum. fakat o kadar rahatsız oluyorum ki bu durumdan. iyi olmak istiyorum,, mutlu omak. gülmek. kendine güvenen, başarılı biri olmak. fakat bunlar için bazı şeylere sahip olmak gerekiyor. neyse, daha fazla uzatamayacğım işte. bi yerlere maddi olarak hislerimi yazmak için yazdım bunları. zaten kimse de okumaz amk