Artık hiçbir şey hissetmiyorum, kömürlükte kalıyorum pis bir yorganın içinde bunları yazıyorum. Hep karanlıkta kalıyorum, yorgan altında da hava kapandığında da yahut babam kömürlüğü üzerime kilitlediğinde. Çok ağlıyordum, gözlerimin ağrısından uyuyamıyordum artık dayanamıyor gözyaşım değdiği nemli yastığa suratımı basıp haykırıyordum. 34 yaşımdayım, kısmen engelliyim. Ailem işe gidince eve girip bir şeyler yiyorum, internete giriyorum. Buraya geliyorum az da olsa mutlu oluyorum. Artık başım da kel, çok fazla yarıldığı için değil. Hoş az yarmadılar kafamı. Ama sağlıksız kaldım. Belim çok ağrıyor. Keşke belim ağrımasa.