40 kişilik sınıftık. abim benden 2 yaş büyük olduğu için 3. sınıftı.
genellikle hor görülürdüm. diğer çocukların babalarının meslekleri daha mı iyi hayır amk ama hor görürlerdi bizi. tabi ben de hepsini döverdim bi zaman sonra bişey yapmaya zütleri yemedi öyle takılır oldum. azığı alır bahçede yerdim onun dışında hep. genellikle iskambil kağdı vardı onu açardım rasgele gahvede abilerden gördüğüm hareketleri denerdim kendi kendime batak atardım.
bi gün yine kendi kendime batak atarken yine bu huur evlatlarından biri geldi
-napıyon la yine kart mı açıyon kendi kendine
-sana ne la amıcık
-amıcık mamıcık hayırdır olum(blöf yapıyo bi yarram yapamazdı)
derken ben bunu yatırdım yere zaten tombalak bişeydi ebesini gibtim dövdüm yerde. bunu eküriler de kaçtı zaten.
o ara kolumu biri tuttu ama tutamıyo da güçsüz yani ben de ayırma laaan diyip devam ederken bi kız sesi duydum.
-yapma
kafamı döndürdüğüm zaman ilk onu orda gördüm. ilkokulluyduk öyle aşk meşk yok zaten gecekondu çocuğuyuz ne aşkı amk. ama kıza baktığım zaman etkilenmiştim. bu etkilenme şöyle sanki biri sizin parçanızmış size aitmiş gibi hissedersiniz ya öyle oldu.