1. 51.
    0
    sonbaharımı hissedebiliyorum, gözkapaklarını koyudan açığa gittiği dünyanın aydınlıkyan yokluğa, hiçliğe gittiği yoldayım.

    yokoluşun içine nasıl yerleştiğimi bile bilmiyorum ama kendimi kaybediyor ve sürükleniyorum.

    mutlu olduğumu zannediyor ama duyulmaz ve ölçülmez çığlıkların haykırdığı hücrelerin beni çağırdığını, benliğimin koşar adım gittiğini hissediyorum; kendi yarattığım yokluğumdayım.

    ömrümün sonbaharındayım...
    ···
   tümünü göster