Gibi hissediyonuz mu? Hayatın altın çağı denen 18-25 arasını zerre ilgim kalmayan hatta nefret etmeye başladığım bi fakültede, başka şehirlerde olduğumuz için senede 2 kere falan görüşebildiğim 2 samimi arkadaşı dışında çevresi olmayan, hayatında bi kızla meraba meraba harici muhabbeti olmamış, dibine kadar siyasete batarak ulusal sorunlarla 22 yaşında saçına aklar düşmüş ailenin yüz karası bir incel olarak geçiriyorum. Valla bu saatten sonra normale dönsem de çoktan kaçan kaçtı diye düşünüyorum mesela bu yaşta akranım olan bi kızla tanışıp, sevgili olabilmem bile tecrübe farkı nedeniyle imkansız gibi bir şey. Yeni bir fakülteye başlasam, zanaat öğrensem desem oda geçti amk offfffff cidden hayatımın hiçbir döneminde intiharı bu kadar sık ve ciddi düşünmemiştim😔
