komedi dizi, film ve programlarında bir ritüel hâline gelen, başlarda gülümsetse de sonra sıkıcılaşan bir alışkanlık. hep bir baba figürü olur ve o babanın aileye genel olarak benzemeyen, beceriksiz, kaybetmeye meyilli, lafı bir kerede anlamayan, tabir-i caizse geri zekâlı bir oğlu vardır. aile, özellikle de baba hep bu durumdan muzdariptir, hayat boyu bununla mücadele etmiştir ama bir yere varmak ne kelime, daha da geriye gitmiştir. baba bütün bölümlerde kâh çocuğunu azarlar, kâh fiske vurmak suretiyle içindeki öfkeyi dışa aktarır, kâh bu çocuk olmadı, yapamadık biz bunu, malzemesi ekgib geldi. diyerek çocuğa bir inşaat ürünü muamelesi yapar ve esprili bir dil kullanır. fakat sorun hiç kendisinde değildir. o geri zekalı çocuğu yetiştiren anne ve baba değilmiş gibi, sanki çocuk (bkz: ibrahim tatlıses) misâli mağarada doğup iyiyi kötüyü, güzeli çirkini kendi kendine öğrenmiş gibi davranır o biraz muzip, biraz gergin baba.

yalan dünya dizisindeki (bkz: selahattin çakaler), güldür güldür'deki (bkz: bilal koçyiğit) bu komedi türündeki en ünlü temsilcilerimizdendir. ileride de bu tarz rolleri oynayan oyuncularımızı sıkça görebiliriz. tabii ki görmesek, en azından az görsek daha hoş olur çünkü (bkz: akasya durağı), (bkz: arka sokaklar) misali sürekli kendini tekrar eden bu mizah şekli bir yerden sonra çekilmez oluyor. ya da senaryoda değişikliğe gidilebilir. mesela baba geri zekâlı, oğlu çok zeki olsun ve babasını sürekli mizah malzemesi yapsın * oyuncular sıkılmıyor mu onu da merak eder dururum doğrusu. aldıkları paraya bakarlar, bakarlar da bir yere kadar *

tespitimin bitimine yakın bu bahtsız bedevi babalara öneride bulunmak isterim*, çocuk yapmanız bir mecburiyet değil. aile planlamasına dikkat ederek beceriksiz, boş çocuklar yetiştirmekten kurtulabilirsiniz. böylelikle biz de bu mizah türünden kurtulabiliriz * kendinizi o çocuğun yerine koyun ve rol icâbı bile olsa sürekli duygusal açıdan örselenmenin çocuğun geleceğine fayda sağlamayacağının bilincine varın. bu dediklerimi bir düşünün derim. bize müsaade, ortalık kalsın sâde *