hayatta iki şeyin nedenini/sonucunu hâlâ anlamakta güçlük çekerim:

1) arka sokaklar'ın başlangıcından bitişine dek orada oynayan kemik kitleye olur da bir gün dizi biterse dizinin sonunda fahrî mareşal unvanı verilecek mi?

2) başlıkta bahsettiğim pamukların oluşum süreci nedir ve neden göbek deliği ve popo-sırt arasındaki geçiş bölgesi haricinde hiçbir yerde oluşmazlar? bunlar türü keşfedilememiş bir endemik tür müdür?

banyo yaparsınız ve çıktıktan sonra üstünüzü giyip kurulanırsınız. güne devam edersiniz sonra. işleriniz veya günlük alışkanlık ve zevkleriniz neyse ona devam edersiniz. bir meslek sahibiyseniz işinize gider ve orada mesai bitimine kadar aşkla çalışıp arkadaşlarınızla güzel anılar paylaşır, işiniz yoksa veya takvim cumartesi-pazar günlerinden birini gösteriyorsa ister televizyon karşısına geçer ve bandırmaspor-eyüpspor maçını pürdikkat izleyip yeni futbolcuları hafızanıza kaydeder, ister eşinizle/ailenizle dışarı çıkıp hem gezer hem temiz hava alır, ister tlc'deki ağır yaşamlar, bit pazarı harikaları tarzı programları izleyip etraftakilerin size şaşkın bakışlarına sakinlikle gülümsersiniz. kısacası aradan biraz zaman geçer. sonrasında lavaboya girdiğiniz bir zaman dilimi gelir çatar, vücudunuza dair farkındalıklarınız artar ve hem göbek deliğinize hem de sırttan aşağısındaki o bölgeye pamuk biriktiğini gözlemlersiniz. bu nasıl olur peki? nedendir bu pamukların yerleşik hayata geçme ve insan vücudunu kalıcı barınak belleme sevdası?

o pamukları toplayıp çöpe atmasanız daha çok birikip daha absürt bir görüntüye sebebiyet verecekler. toplasanız; hadi göbek deliğindeki pamukta sorun yok, peki ya popo ile sırt arasındaki geçiş bölgesinde biriken pamuklar? onları toplayıp çöpe atsanız parmağınıza kokusu siner. tabii ki sabunla yıkarsınız ama o koku bir süre daha sürdürür varlığını. tamamen yok olup gitmez yani. bu da bünyeye rahatsızlık verir. beklenmediktir. oluşmaya başlamasından itibaren tuhaflıklara esir eder bedeni. son derece doğal bir aşamanın sonuymuş gibi, vücudun toprak ve o pamuklar birer tohummuş gibi, bıraksan iyice büyüyüp zamanla sımsıkı köklere sahip olacak ve sarsılmayacakmış gibi... korkutucudur bu pamuk birikimleri. çöpe atıldığından ve artık bilinmezin serin sularına açıldığından emin olunana kadar varlığı korkuyla sorgulanır, hiç bitmeyecek gibi gelir. kâbuslardan kâbus beğendirir. şaka şaka, kâbuslardan kâbus beğendirmez. ama dünyanın en konforlu şeyi de değildir hani *

neyse efendim; bundan sonraki süreçte en içten dileğimiz bu geçiş bölgesinde anlamsızca biriken pamukların sırrını, bitişi varsa bitişini ve tarihe gömülüşünü öğrenmek, nasiplenmektir. bu saçma pamukları artık hayatın parçalarından biri olarak görmeyi sonsuza dek reddedip hayatın başka parçalarına yönelmek, değilse de parçaların birleştiği çarka çomak sokup çekip gitmektir emelimiz. herkese pamuksuz günler. selâmetle *