vardır böyle bir şey. mutfakta kahvaltı yapıyorsunuzdur ve kahvaltının bitimine yakın annenizin telefonda biriyle konuşası gelir. annelerin sıkılınca temizlik yapmak veya gündüz kuşağı programlarını izlemek haricinde en sık yaptığı şeydir telefonda konuşmak. rastgele biri gelir akıllarına, başlarlar aramaya. mesela durduk yere derler ki dur şu ablanı bir arayayım ne yapıyor.. sonra ararlar. abla kişisi telefona cevap verse de vermese de ondan sonra başkasını arayıp onunla konuşma işlemi gerçekleşir. sanki heves görünümünde bir görevdir bu. hazır boş zaman varken konuşma işlemini tamamlamak ve bir sonraki konuşma işlemine kadar gönlünü rahatlatmak amacı vardır bu daimi arayışlarda. onun içindir bu tatlı panik hâli annelerde.

abla kişisi aranır, eğer meşgulse şakadan bir sitem edilir ve o kutlu süreci başlatan bir cümle gelir anneden: bir de teyzeni arayayım bakayım o ne yapıyor. artık o an mı aklına geliyor, yoksa önceden bu işi planlayıp sanki doğaçlama yapıyormuş gibi oyun mu oynuyor allah bilir. diğer teyzem, yeşim abla, anneannem falan derken hayatına girmiş kim varsa hatırlayıp aa dur ben bununla bir sohbet edeyim. şeklinde bir istek geliştiriyor. ve ediyor da. yaklaşık bir saat telefon konuşmasıyla, yeni öğrenilen haberlerle, bazen şaşkınlıkla birleşmiş üzüntülerle, bazen de şen kahkahalarla geçiyor. güzel de oluyor, eve tatlı bir hava geliyor.

bende de oluyor bu ya hep ya hiç, yapmışken tam yapayım hâlleri. mesela whatsapp'ta bir arkadaşıma mesaj atacaksam birkaçına daha atarım ki biri dönmezse diğeri döner, karşılıklı iletişiriz güzel güzel. veya alışveriş merkezlerinde ne kadar çok ürün görürsen daha çok almak istersin. bitmez alma isteğin. şu çikolata güzele benziyor alayım, bak şurada yeni çıkmış bir cips var denenir, algida'nın çıkardığı dondurmalar çok güzel iki kutu alayım derken sürekli alırsın. kumar gibidir aslında. aldıkça önce kazanır, sonra kaybedersin. matematikçiler (-x²) fonksiyonu gibi düşünsünler. x burada bizim alacağımız ürünlere tekabül etsin, y de iç huzurumuza. x ( ürün alımı) arttıkça önce y (iç huzur) artar, sonra zirve noktasına geldiğinde y (iç huzur) azalır ve panik, kargaşa, ihtiras gibi duygular başlar. sonra da kaybederiz, borçlanırız zaten. acep böyle midir telefonda çok kişiyle konuşmak da? konuştukça iç huzuru kaçar mı annelerin? yoksa tam tersi konuştukça yerine mi gelir iç huzur? (+x) fonksiyonu gibi midir yani? bunlar hep soru işareti, bunlar hep merak, bunlar hep gizem. fakat yazmak da konuşmak da, yaşamak da elzem. iyi öğlenler *