hayat

hayatımızın birtakım ehemmiyetsiz teferruatın oyuncağı olduğunu görüyordum.
bizim mantığımızla hayatın mantığı asal birbirine uymuyordu.
bir kadıni bir trenin peneresinde dışarı bakabilir, busırada gözüne bir ömür parçası kaçar,o ehemmiyet vermeden bunu ovuşturur ve bu minimini hadise dünyanın en güzel gözlerinden birni kör edebilirdi..
Yahut bir kiremit, hafif bir rüzgarla yerinden oynayarak, devrin gıpta ettiği bir kafayı parçalayabilirdi.
Gözmü mühim kömür parçasımı, kiremitmi mühim kafamı, diye düşünmek nasıl aklımıza gelmiyorsa ve bütün bunları nasıl hiç mütaala yürütmeden kabule mecbursak, hayatın daha başka türlü cilvelerinede aynı tevekkülle katlanmaya mecburdum.
sabahatti ali.