en utandığımız anları yazalım beyler

bundan 6 - 7 yıl önceydi amk.oks sınavına giricem. pederle birlikte büyükçekmecenin yolunu tuttuk. tabi bende bir heyecan bir heyecan altıma sıççam nerdeyse. sıçmadım merak etmeyin. girdik okulun bahçesine benim elimde bir poşet var her bigibim onda. kalem,silgi,su, nüfus cüzdanım her neyse, pederle bekliyoruz okul bahçesinde. adrenalin tavan tabi önümde adriana lima domalsa gibimde olmacayak o derece. sınava girmeye az kaldı ben kontrol ediyorum belgelerimi filan.bir baktım nüfus cüzdanım yok. dedim tamam sıçtık. pederede söylemek istemiyorum.ama gibe gibe söyledim tabi soğukkanlı davrandı aramaya başladı yok üzerimizde. sinirlendi tabi ağzına geleni söylüyor.o söve dursun ben yusuflamaya başladım. derken megafonla duyuru yapılıyor okuldan şu şu isimli öğrenci gelsin kimliğini alsın diye. nasıl olmuşsa ben onu kaybetmişim ve bulunmuş. kendimden haberim yok.en çok utandığım an ise babamla birlikte kalabalığı yararak kimliğimizi almaya gittimiz andı. herkes bize bakıyordu çok utanmıştım binler. aynı şekilde görevlilere de karşı.