en utandığımız anları yazalım beyler

kış ortalarıydı.
üni kantini full çakıyo sıcak ya amk. herneyse. kantinin avluya çıkan 2 kapısı var birbirine uzak mesafede. herneyse dersten çıktım gidiyorum girdim kantine. (dışarı kantinden çıkıyoruz genelde). final haftası olduğundan herkes bi sessiz oturuyo öyle bıkkın bi şekilde. sağlı sollu masalarda hatunlar oturuyolar. daha önceden kesiştiğim bi iki hatunda orda. ben kafam dimdik aralarından geçiyorum elimde defter falan. baya bi yol katettim. kantin plan procesi gereğince yürürken ister istemez tüm gözler üstünüzde oluyor. kapıya ulaştım (her zaman kullandığımız kapı) elimi attım. ittim. biraz daha zorladım. açılmadı. kapı kitli dıbına goyim. o an varya aç zütümü gib. daha iyidir. hani böyle biriyle karşılaşırsınız sen eblek eblek öpmeye eğilirsinde o elini sıkmakla yetinirde dudak büzüşük kalırsın ya, aynı o hesap işte. tekrar aynı yolu bu sefer kafam aşşada kollarım yapışık geri döndüm öteki kapıya. yanından geçtiğim masalardaki kıkırdamaları unutmıcam asla..

bu da böyle bi anımdır gençler..