hayatım boyunca köpek muamelesi gördüm yeter

Ben o sıralarda ilkokula başlamak üzereydim üstelik. işte o zaman bizim için yeni bi dönem başladı. kaymakamlıktan valilikten yardım istemeye başladık. Muhtarlıktan fakirlik kağıdı alıyorduk, babaannem önüne gelen her yere başvuruyordu. Kaymakamlık, valilik, belediye, yardım dernekleri, milli eğitim bakanlığı, il milli eğitim müdürlüğü… beni de elimden tutup zütürüyordu. Çok utanıyordum ama çaresizlik bu, yapacak bi şey yok. Muhtarlıktan o kadar çok yoksulluk belgesi aldık ki, muhtar bile dalga geçmeye başladı amk. “nooldu hala kanıtlayamadınız mı fakir olduğunuzu, haftada bir belge alıyonuz” diye gevrek gevrek yavşak yavşak gülüyodu. Ourspu çocuğu muhtar. Oğlu cezaevine düşmüştü iki yıl önce, bunun bin oğlu ilaç mümessiliydi yabancı bi firmada, beraber tezgah kurup doktorlarla devleti dolandırmışlar amk. şimdi ne oldu bilmiyorum. O muhtar olacak züt anlamıştır umarım çaresizliğin ne demek olduğunu…