izmirden adam çıkıyorsa götümü keserim

adres, numara 248, kordon…
naim palas… ikinci kat…
cumbada oturuyor mustafa kemal.
sevmez fazla yemeği.
leblebi var yine önünde…
garson titriyor. çünkü çocuk, rum.
sesleniyor gazi, şefkatli bir ses tonuyla…
“vre dimitri” diyor, “gel bakayım.”
çocuk, “buyur pasam” diyor, ş’lere dili dönmeyen, kırık dökük türkçesi’yle.
“sizin kosti” diyor… işgal sırasında izmir’e gelen yunan kralı konstantin’i kastederek… sizin kosti, geldi mi buraya?
geldi pasam…
oturdu mu bu masaya?
oturdu pasam.
güneş batarken rakı içti mi?
içmedi pasam.
e o zaman sormadın mı çocuk, ne halt etmeye almış izmir’i?

1924'ten atam sana vermiş cevabı
şimdi gibtir ol kulağını gibtiminin yobazı