ahmet reyizden seçim vaatleri

derhal i̇stanbul tersanesi'ne koştum. devletin birçok liman şehrinde tersanesi vardı. ama büyüğü, haliç üzerindeki tersaneydi. bu tersanenin dünyada eşi yoktu. hiç bir tersane burası kadar gemi kızaklayamaz, işçi çalıştıramazdı. akla gelebilecek her türlü sanat erbabı mevcuttu. i̇şçilerin çoğu hristiyan esirlerdi. ama bedava değil, ücretle çalıştırılırlardı. ücretlerini biriktirenler değerlerini öderler, hür olur, memleketlerine dönerlerdi. ustaların ve mühendislerin hepsi türk'tü. tersanede çalışanların sayısı 20000'den az değildi. murad edilse, bir yıl içinde, venedik donanmasının bir eşini inşa etmek ve donatmak mümkündü. gerçi i̇stanbul tersanesi'nin şöhreti dünyayı tutmuştur. venedik kafiri bile, hakanımızla sulh içinde olduğu demlerde bu tersaneye kadırga ısmarlardı. ancak gözle görüp içine girmedikçe, azametinin derecesini takdir edememiştim. böyle bir tersane, bu kadar zengin bir devletle her şey yapmak ve tanrı'nın izniyle başarmak mümkündü.