geçen gün erken geldim

her zamankinden farksız bir sabahtı. i̇nanılmaz bir rüzgar vardı dışarıda. i̇ncede bir yağmur başlamıştı. hafif bir kahvaltı için oturmuş, kahvemi koymuş, kibrit kutusu büyüklüğündeki beyaz peynirden yiyordum. "kahve ister misin?" dedim, istedi. kahvesini aldı, yanımdaki sandalyeye oturdu. yağmuru ve bir türlü gelemeyen baharı dinliyordu. önümde duran çilek reçeline meyil ettim. kaşıkla az bişey aldım. kaşığı ağzıma zütürürken, boynuma reçel damladı. ben kaşıkla almak için hamle yaptım, elimi tuttu, kenara itti. gözlerimin içine baktı, zamanı bekletti. i̇şaret parmağının ucuyla, reçeli boynumdaki çukurdan sıyırdı. dudaklarıma zütürdü. yavaşça reçeli dudaklarıma yaydı. kalanı yavaşça kendi dudaklarına sürdü. eliyle dudaklarımı ıslattı. reçeli tattı. yağmur hızlandı, rüzgara karıştı. bana doğru döndü, başını bana doğru eğdi, dudaklarını benimkilere değdirdi. hafifçe dudaklarımdaki reçeli tattı, bende onun dudaklarını tattım. dudaklarını geri çekmeden önce, elinin ucuyla son kez dokundu dilime. dudaklarımı yaladı. ayağa kalktı, beyaz gömleğinin eteği içindeki kısmını çıkardı. düğmelerini açmadan gönleğini göğüsüne kadar sıyırdı, sütyen giymemişti. beni kendine döndürdü, yavaşça tişörtümü sıyırdı, kucağıma oturdu. yavaşça, usulca dilini dilime değdirdi. göğüs uçları göğüsüme değdi, eteğini sıyırdı. sonra "noldu?" dedi. +noldu? -erken boşaldım