herkes ölmeye en yakın anını yazsın

lan bir gün 8. sınıfta falanım heralde, evde tek başımayım annem babam eve geç gelirler, yemek yapmayı biliyoruz hafifte obezliğe kaymışım o sıralar. elektrikli ızgarada şinitzel pişircem. hazırladım herşeyi sofrayı falan attım ızgaraya şinitzelleri fişi taktım önce (evet maldım) sonra tam diğer ucunu ızgaraya sokucam amk kablosu soylmuş fişin. orda bi tuttum amk komple şehir ceryanı içimden geçmeye başladı, taşaklarımın içinde yumurtalar birbirine vuruyo titremekten hissedebiliyorum, bırakamıyorum da amk kitledi beni oraya, elektrik çarpan bilir kasların kasılır kıpırdayamazsın. yaklaşık 5-6 saniye kadar (bana öyle gelmiş de olabilir) bi titremişimdir. o anda bi ses duyduğuma yemin ederim ama neydi bilmiyorum beyin kızarınca hayal görüyor insan demekki. sonra baktım elimi bırakamıyorum kendimi attım geriye dogru. amk elim kurtuldu ama kafamı masanın köşesine vurdum bayılmışım hatırlamıyorum. sonra hastanede uyandım gece annemler başımda falan. 2 yıl telefonu şarj edemedim babama ettirdim.