dedeler

kacamak bir korku duyuyorum icimde.
benim olmayan, hatta benim hic sahiplenmeyi istemedigim.
nereden bilmiyorum ama olen dedem geliyor aklima bu aralar hep.
oldugunden beri sadece oldugu gun uzulmedigim ve aglamadigim icin agladim yillardir.
keske anlayabilseydim o aciyi o gun diye...
artik sadece icki masasinda bir kadeh rakiyi kaldirirken hatirliyorum onu.
o mayhos tadi ozumseyip, anason kokusu yuzume carparken aniyorum adini meze niyetine bugulu gozlerle.
alkolle sevisen bir adamin ruhuna fatiha okuyacak degildim ya.
en gercek olan ruhuna kadeh kaldirmak eminim.
serefine dede.