küçükken yaptığınız en büyük denyoluk

küçüğüm 6-7 yaşlarında, bizim mahallede hep dövdüğüm arif diye bir çocuk vardı, çocuğu her gün dövüyordum, akşam da annesi gelip annemin yanında beni dövüyordu amk, o günden beri böyle pgibolojim bozuk..

her neyse, bu arif bininin yine günlük dayağını atmak için dışarı çıktığımda bir de ne göreyim, bu arif muallaksi karateye başlamış, giymiş beyaz zamazingoyu, karateci gibi mahallede geziyor. hareketler yapıyor muallaktor, mahallenin cocukları da etrafına toplanmış, imrenerek, saygıyla takip ediyorlar arifi. yediremedim kendime, hırslandım.

koşar adım eve gidip, annemden beyaz bornozumu aldım, babamın da bornozu siyahtı panpalar, kaptım siyah kemerini, taktım bornozuma.

apartmandan allaaaaaaaaah diye çıkmamla beraber uçan tekmeyi arif'e koyup sermiştim yere muallakyi. ben "kara kuşağım ulan!" diye o koca akşam beyaz bornozum ve babamın siyah kemeriyle mahallede gezmiştim.

mahallenin çocuklarının favorisiydim...