gereksiz bir sorumluluk hissi

var amk bugünlerde üstümde. içime belediye başkanı kaçmış gibi parktan geçiyorum bakıyorum bankın tekinin bi tarafı kırık marangozdan bi sunta kapıp gelip çakıp geçiyorum. içime yarak kaçmış gibi yolda mendil satan su satan kalem satan herkesten birşeyler alıyorum gitmem gereken yere kadar ve bakıyorum bir poşet oluyo amk. peçeteleri tuvalet kağıdı olarak kullanıyorum, suyla kıçımı temizliyorum. sonra kullandıklarımı geri dönüşüm kutusuna atıyorum pet şişe kapaklarını engelliler için olan tekerlekli sandalye projesine veriyorum kalemleride gidip bi okula veriyorum. yapmam gereken o kadar şey var gibi geliyor ki amk durduramıyorum kendimi. içime yalçın çakır kaçmış gibi yolda birini görüyorum ağlıyo hemen bi 2 bira alıp geliyorum dertleşiyoruz. bakıyorum bu daha anlatacak 2 tane daha derken adam bana kızın telefon numarasını veriyo arıyorum böyle olmaz böyle olur diye konuşuyorum küfrü yiyorum kapatıyorum. sonra bakıyorum bi yerde kavga var koşuyorum ahmet abi gibi fırlatıyorum sopa taş şişe. yediğim falçatayla kalıyorum amk. nedir lan bu sosyal ihtiyaçları karşılama isteği. içime ömür gedik kaçmış gibi yolda hayvan görsem ekmek alıyorum kıyıyorum önüne. bi deniz feneri gibi olamadım amk. kurban bayramında kendim kurban kesmiyorum doğuya gönderiyorum parayı. sonra haberleri açıyorum çarpmışlar paraları. diyorum ki bunlarında ihtiyacı vardır gibtir et.gereksiz bir vicdan var bu aralar. böle tekila şattan sonra oluşan mideye giden yemek borusunda oluşan bir yanma gibi böle ağzım kuruyor yutkunamıyorum falan. sonra gittim bi boy abdesti aldım geçti amk. Özet olarak bir kap su.