20 yildir cikmadıgm evmden bir disari cikaym dedm

gördüğüm tablo içinde şaşa kaldım. arşa baktım eve kaçtım.

televizyondan tanık olduğum amerikai ve avrupai yaşam tarzı buraya gelmişti.

parmak arası terlik ve short giyen, dazlak, gözlüklü ve elinde su şişesi ile dolaşan godoşlar.
short ve sıfır kollu tshirt geyip kar gözlüğü takan bayanlar.
parkta banka uzanıp üzerine posta son sayfa gazetesi çekmiş yatan unknownlar.

zencileri bile vardı;

zembereği elimde kalmış bir saat
hey dostum dikkat etsene diyen seyyar bir saatçi.
her zaman ki gibi saldırgan ve kompleksli...

oysa ben palto giymiş pos bıyıklı dayıyı görmeyi ummuştum.
evine girerken yeleğinin cebinden anahtırını selapktan ayıran teyzeyi görmeyi ummuştum.

artık onlar yoklar.
komşular yoklar.
gülen insanlar, çıngıraklı tekerlek süren, yüzü kirli ama gözleri gülen çocuklar yoklar.
hepsi asabi olmuş. dokunsan yanar olmuş. adi, gancık, bencil olmuş.
insanlar birbirlerine düşman kesilmişler. bir nefret duygusu oluşmuş.
gruplar çoğalmış, rakip olmuşlar. elbise giyerken takı takarken gösteriş gaye olmuş.