benim gibi erkek mi olur lan

az önce balkona çıktım ve bir sigara yaktım çalmakta olan tınının eşliğinde. fırtına vardı. sokak lambalarının o tasarruf sebebiyle soluk ve insana kasvet veren turuncu ışıklarına bakarken boş sokaklardan burnuma bir anlığına tanıdık bir koku ilişti. ilişmez olaydı amk. sanki fırtınanın cereyanıyla hızla kapanmakta olan gizli bir kapıdan son anda kurtulup burnuma kadar gelmişti ve geldiği gibi de hızla gitmişti.
o anda koptum!
artık ne turuncu ışıklar vardı gözümde, ne hüzünlü tını kulağımda, ne de düşünmekten nefes çekmeyi unuttuğum yarılanmış sigaram elimde…sadece bir anlık bir hissedişin hatırlanması için beynim, örümcek ağına dolanmış bir sineğin canını kurtarmak için çabaladığı gibi çaresizce çabaladı uzun bir süre.ama nafileydi tabi. çabaladıkça unutmanın ağına dolanıp durdu.o bir anlık hissediş uçup kaybolmuştu fırtınanın içinde. geriye sadece duygu yıkıntıları bırakmıştı. yıkıntıların arasından biraz daha çabalasam anlar, çok ama çok küçük, ufacık anlar çıkacaktı eminim.ama fırtınaya içirdiğim sigaramın ateşi elime değince tekrar dünyaya döndüm.ve o aralık kapı da sertçe kapandı. artık istesem de hatırlayamam o anları. şimdi çok iyi anlıyorum bir kokunun tarifinin ne kadar da imkansızl olduğunu. en iyisi bir sigara daha yakmak galiba.