korkunç hikaye anlatıyorum toplaşın

panpalar, şunu da belirteyim,

ne cinler, ne şeytanlar, ne de var olduğuna inanılan doğaüstü varlıklar, hiç biri ama hiç biri, insanın yaratacağı kötülük ve korkunçlukla baş edemez. bunu not olarak alın derim.

..ikinci kata vardığımızda hastanın çıkarıldığı kat olduğunu anladık zira hafif şekilde aralık olan kapı kapanmak üzereydi ve doktorun oraya doğru attığı son bir bakış gözümüzden kaçmadı.

burakla beraber 1. katı 2. ye bağlayan 2. merdivenin ortalarına kadar gelip o yarı aralık kapıyı ve üzerindeki ""bizim hikayemizde hayal gücünün dıbına koyduracak ilk öğeyi"" görmemizle beraber,

"siz ne yapıyorsunuz bakiyim burda hadi dışarı hadi hadi" azarını duymamız bir oldu.. aq zaten gördüklerimiz yüzünden yeterince tırsmışız, bir de bizim gibi, apartmanı keşfe çıktığına inandığımız bir başka yetişkin mahalle sakininin azarıyla iyice yusuflayıp paldır küldür aşşağı indik merdivenlerden..

nefes nefese girişe vardığımızda, bizler o an için orada kalabalık yapan ve bu tür talihsiz şeyleri oyun aracı olarak gören minik bin kurularından başka bir şey değildik çevredeki gözlere göre, yetişkinlerin dünyasında giblenmeyen çocuklar..

girişte bizim tayfanın elemanları arabanın birine yaslanmış bekliyorlardı, bizi öyle soluk soluğa görünce sordular,

"noldu lan, kovaladılar mı, üst katın kapılarında da mı demir parmaklık vardı yoksa", "aq hapishane gibiydi laa hahaha" tarzı soruları ve şamatalarıyla bizi kuşatmışlardı, o an burakla bir birimize baktık, gözlerimizle

"gördün mü lan?" diyorduk birbirimize, görmüştük, o lanet, saçma, dıbına koduğumun şeyini görmüştük..