mor basli govel yarrak

ben erkeğim,

iş yerinde köle, dağda askerim.

yatak odasında aslan olmam beklenir, oturma odasında kedi.

ağlamaya hakkım yoktur. korkmaya da.. ne üzülebilirim ne de kederlenirim. okşanamam. sevilemem. dağ gibi durmalı, devrilmemeliyim.

pembe de sevemem. etek de giyemem.

kanalizasyonları ben temizlerim. tuzlada ben ölür, maden ocağının altında ben kalırım.

bu toplumun tüm pis işlerini ben yaparım.

herkesin “neden şiddet görenler hep kadınlardır?” diye sorduğu, sorguladığı bir çağda yaşıyorum. bunun üzerine teoriler vardır. makaleler yazılır araştırmalar yapılır.

ama kimse sormaz?

neden tüm tinerciler erkektir?