dün akşam çocuklar atarlndı gıkım çıkmadı

arkadaşlarımın verdiği tepkilere göre sonucun değişmeyeceğini önceden görüp kafamda analiz ettikten sonra bu adamla konuşmak bi haltı değiştirmeyecekti bunu anladım.

gıkım çıkmadı dediğim gibi.

gözlerinin içine kenetlendim üstten üstten.
suratımda donuk bi ifade vardı.
bacağım titriyodu, korkudan değil gerilimden. olay bi patlak versede reflexle uçursam diye tetikte duruyodu bin
çocuğun gözlerine bakıyodum sadece. ne bi korku ifadesi ne bi artistik bakış. tamamen hissiz. o anı bekliyodum. çocukla göz mesafe 3-5 cm flndı.

- bakma olum gözlerime.
- ne bakkııyooooonnnn ollluuummmmm

elini yavaşın çok az hızlısı bi biçimde yanakla ense arası boşluğa yapıştırır. kürt dıbına koyim ne yapsa yeridir.

- bak dibindeyim. bak kardeşine vurdum az önce.
- ( topluluğa ) siz nası kardeşsiniz laaaaannnnn. kardeşinizi dövüyorum olum. gelip kurtarsanıza. biriniz çıkıp bişey desenize laağğğnnn...
- ee sen.. atsana bana bi kafa. dağıt şöyle ağzımı yüzümü. dibindeyim lan. yapsana hadi.

peki o arada ben ne düşünüyodum?

yaptığım belli gözlerinin içine bakıyodum.

peki ne düşünüyodum?

edit. imla