aşk

"ben, kaplumbağaların çıldırmasında
işe yaramaz kanıtların sahibiyim.
günlerce bir deniz kıyısında yürüdüm
bilmiyordum yüreğime bir gün
anımsanan insan gücü saklanacak
hiç belirtmeyecek bunu tanrı
zaman mutluluk verecek
yaşam iki dakika içinde
anlamadığım şeyleri yok edecek
ve sen bir yaprak gibi yumuşayacaksın
benim sustuğum yerde
ve odaları onların ülküsüyle
karanlıktan koparacaklar yürekler
sanki kısa bir zamandır seni bekleyen
bir bira gibi köpük içinde
bir mutluluk daha unutuyor o eski dili sevgilim
eski rüyalara bakarak
ve dinliyor şimdi sözümüzü
hep peşimizden izimizi sürmüş bir gelecek
o da çiçeklere terkedildiği zaman
bozulmasın dostluğumuz
kötü davranan rüya olsa bile."