ben zalimler çağında yaşayan bir alçaktım

tanrıların korkak haline getirdiği bir alçak. alçakların en acınacak olanı, en tiskinti vereni. yüreğini dalkavukluk, aklını düşmanlıkla besleyen sinsi bir saray yazmanı.
bedenine sinmiş soylu nefretini, görkemli giyslerin derin yüzündeki derin acıyı, tunçtan daha katı bir mutluluk maskesinin ardına gizleyerek hatti kralının emrine koşan ikiyüzlü bir tören adamı.
sevdiği kadın, aşkı uğruna ölürken, kralına bağlılığın vakarıyla ellerini göğsünde kavuşturarak sessiz kalmayı seçen, yeryüzünün en onursuz erkeği. erkekliğin yüz karası. aşkı için ölmenin yüceliği yerine, sarayın taş duvarlarında büyüyen kendi değersiz varlığının görkemli gölgesine sığınmaktan çekinmeyen, sefihlerin en rezili.
ben ölüler içinde yüzen, ben, tanrılar tarafından alnına, 'sonsoza kadar acılar içinde kıvranacaktır,' yazılan saray başyazmanı patasana.