1. 51.
    +12 -1
    çayının yarısı daha bardaktayken ''benim çıkmam lazım, mert'lere sözüm var diyor.kim ulan bu adamlar? nasıl geniş bir çevre bu? telefonu susmuyor zaten. ya mesaj ya arama. ölecem kıskançlıktan.

    ayağa kalkıyor. sarılıyorum. çok sıkıca sarılıyorum. zütünden tutuyorum sonra. kollarım hayvan gibidir. avuçladığım zütünden havaya kaldırıyorum kızı. kendime bastırıyorum. içini çekiyor,
    yapmadiyor. devam ediyorum. ayakları neredeyse yere değmiyor artık.off içim fena oldu'' diyor.

    ve dostlarım.

    ve kardeşlerim.

    ve kankalarım.

    ben bu kızı bir gibiyorum o gece. ama nasıl gibmek. bir insan bir insanı böyle gibemez. gibmemeli. sabaha kadar kaç gittiğimi bilmiyorum. son hatırladığım sahne şu. sabah olmuş hava aydınlanmış. bu ne mert'e gitmiş ne erdem'e. yanımda yatıp şaşkın şaşkın bakıyor gözüme. ama iyi gibtin be ahahaaa diyor.

    ve biraderlerim.

    o bahsettiğim aşk acısından eser kalmıyor. bir insan ne kadar arınabilirse o kadar arınıyorum o gece. ne aşk, ne aşağılık his, ne kendine güvensizlik.

    yataktan kalkmadan eve yiyecek kahvaltılık bir şeyler söylüyorum. bu bana bakıyor hayran hayran.

    kalk diyorum. kalk bi çay koy.
    ···
   tümünü göster