kızlarla sorunları olan panpalarım bakın

ben bu sıkıcı ortamda daha fazla kalmamak için onların zaten farkettiği tüm gerçekleri kendi ağzımla açıkladım.bir yılı aşkın bir süredir beraberiz dedim. yaşlıca ama dimdik duran babam ayağa kalkıp üzerime yürüdü. gözlerinden kan fışkırıyordu.'o huurdan ayrılacaksın!' diye bağırdı. annem abim hep bir ağızdan 'huurdan ayrıl yanlış yoldasın yaşın kaç başın kaç daha'cümlelerini o gün sabaha kadar duyduğumu hatırlıyorum.ve babamın sinir krizleri nöbetleri de cabası. babamın bu denli sinir krizleri geçirmesinin nedeni ise şu olaydı; ilişkiyi öğrendikleri gün heryanımı bir korku kaplamıştı yolun sonuna mı geldim artık diye düşünüyordum. çünkü ben sevdiğim kız olmadan bu hayata tutunamayacağımı sanıyordum.ve bunun vermiş olduğu endişe ve korku sebebiyle zaten üstüme gelip 'ondan ayrıl' diye direten hane halkına karşı evi ayağa kaldırdım. 'bu evden cenazem çıkar fakat beni ondan ayıramazsınız' diye bağırıyordum. ihtiyar babam ise bu durumum karşısında daha da endişeleniyor gözlerini ateş bürüyordu.o gün en az üç defa kriz geçirdiğini anımsıyorum. annem ise içten içe üzülüyor fakat babam kadar dışa yansıtmıyordu.bu lanet olası günü atlatıp diğer günün sabahına uyandıktan sonra kahvaltımı yapıp dışarı çıktım. evden kaçacaktım daha doğrusu kaçmak sayılmazdı çünkü üniversiteye gidecektim. sadece evdekilerin haberi yoktu. terminale doğru hızlı adımlarla yürüdüm.ama yol paramın olmadığını hatırlayıp akrabam olan bir işyerine para almak üzere girdim. tekrardan terminalin yolunu tuttum biletimi aldım. yarım saat sonra otobüs kalkacaktı. beklemeye koyuldum. onbeş dakika geçmemişti ki terminalin yanında çay içmekte olduğum çayhaneye babam girdi. şok oldum. meğerse bileti kestiğim eleman bizim akrabaymış benim endişeli hareketlerimi sezip babama haber vermiş.