içimde bombalar patlıyor ben sadece

susuyorum...

susmak ağırıma gidiyor aslında :(
kalbim çok acıyor ve gördüklerim beni çok sıkıyor
bense hep gülümsüyorum insanlığa
herkes birşeyler biliyor ve gurur duyuyor ama
ben birşeyleri bilmek istemiyorum
birgünde herkes gibi boş ve anlamsız olamazmıyım diyorum?
bir gün daha gözlerimi açıyorum dünyaya
yine mi takıldım bu allahın cezası kabusa
bitmek bilmeyen bir gürültü gibi geliyor bana yaşamak...
kurtulmak istiyorum ondan ne yapsamda kendimi yine
Ertesi sabah aynı kabusun içinde buluveriyorum
ve birde ne göreyim hala özet geç bin diyen huur çocuklarıyla aynı havayı soluyorum...

benimde hoşuma gitmiyor
ama yaşam dediğin lanet seni acısıyla sarmadan bitmiyor
am züt meme senfonisi, bizimde elimizden başka ne geliyor ?

Birde şunu merak ediyorum

ben bu dünyaya gelirken fikrimi kim bana soruyor ?
anlıyacağınız yaşamak bana zulümden başka birşey ifade etmiyor...