1. 1.
    0
    ibretle okuyun

    benim dedem yürüyüşe giderdi eskiden hergün
    birgün yürüyüş yolunda bir baykuş buldu,
    ama baykuş uçamıyordu çünkü kanadı inci'nmiş, burun derisi kalkmıştı avlanırken olduğunu düşünüyorduk tabi bildiğimiz bozbaykuş bu asaleti akıllara durgunluk veren hayvan
    bu baykuşu biz veterinere zütürdük iyileşti filan herneyse evin ordan saldık beyler baykuş hergece
    bizim pencerenin önündeki çamaşır iplerinin orda durduğuna şahit oldum işte birgün nasıl olduysa yakınlaşmak istedim baykuşa kaçacağını sanıyordum ama kaçmadı benden şaşırdım tabi ona sarılır sarılmaz hastalık olabileceğini düşünüp ondan kaçtım ama sarılışım aklımdan hiç çıkmadı beyler oda ordan hiç gitmedi tabi beyler yaklaşık 3 sene baykuş hep ordaydı birgün ölüsünü buldum ister istemez ağlamıştım hergün onu orda görüyordum çünkü pencereden sarktığımda öğrendim bizim eve girmeye çalışan kertenkeleyi öldürürken ayağı kaymıştı baykuşun (ev 5 katlıydı 5.kattan düştü.)

    böylede bir hikaye %100 gerçek beyler :( benim inciye başlamamın en büyük nedenide budur baykuşları seviyorum işte...
    ···
   tümünü göster